«گلپا» در خانه ابدی آرام گرفت/ آخرین وداع با هنرمندی بی‌جانشین

به گزارش خبرنگار مهر، مراسم تشییع پیکر مرحوم اکبر گلپایگانی خواننده پیشگام موسیقی ایرانی صبح روز سه‌شنبه شانزدهم آبان با حضور تعدادی ازهنرمندان و علاقه مندان موسیقی ایرانی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شد. در دقایقی مانده به آغاز مراسم آثار ماندگار مرحوم اکبر گلپایگانی از بلندگوها پخش شد که شرکت کنندگان در برنامه آن را کنار مزار این خواننده فقید هم‌خوانی کردند.

همزمان مراسم تشییع پیکر زنده‌یاد الهام شکیب بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون هم در حال برگزاری است و حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی از شرکت‌کنندگان در مراسم وداع با زنده‌یاد اکبر گلپایگانی خواست تا در مراسم تشییع زنده‌یاد شکیب نیز شرکت کنند.

حسین خواجه امیری ( ایرج)، بهرام حصیری، فضل الله توکل، بابک شهرکی، ناصر ایزدی، محمد گلریز، احسان خواجه امیری، اصغر همت، محمد اله یاری، محمد منتشری، محمدجلیل عندلیبی، سیدعباس عظیمی، حسین علیشاپور، شهرام صارمی، محمد موسوی، از جمله هنرمندانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.

فضل‌الله توکل نوازنده پیشکسوت موسیقی ایرانی در این مراسم گفت: اکبر گلپایگانی هنرمند بی‌جانشینی است که به سوی عرش کبریایی پرواز کرد. او هنرمندی است که نامش در موسیقی ایران جاودان خواهد شد.

وی افزود: سال ۱۳۳۶ آقای گلپایگانی به اتفاق علی تجویدی و مرتضی محجوبی به منزل ما آمدند، در آن زمان من ۱۵ سال داشتم و اکبر ۲۵ ساله بود. او در آن دیدار قطعه‌ای را اجرا کرد که واقعا این جذابیت برای ما پرسش ایجاد کرد که این چه صدایی است؟

توکل بیان کرد: من از آن زمان تا به امروز با اکبر گره خوردم، دوستی‌ای که ۶۶ ساله شده و آثارمان هم خوشبختانه مورد استقبال قرار گرفت. به هر حال هرچه از او حرف بزنم کم است چون او فخر موسیقی ما بود.

مصطفی راغب خواننده موسیقی پاپ هم ضمن تسلیت به مناسبت درگذشت اکبر گلپایگانی گفت: استاد قلب بزرگی داشت که دست ما جوان‌ها را بدون غرور گرفتند و من در کنار او کوهی از انسانیت و شرف را دیدم.

علیرضا میرعلی‌نقی پژوهشگر موسیقی ایرانی هم در این مراسم گفت: مرحوم گلپایگانی هنرمند خلاقی بود که شیوه خوانندگی و زندگی هنری‌اش بی‌نیاز از نام استاد بود. او فراتر از یک هنرمند بزرگ بود که می ‌ینید مراسم تشییع پیکرش همانند مرحوم تختی و فردین در حال برگزاری است.

وی افزود: او یک خواننده مردمی و فنی بود که کمتر کسی را همانند او می‌شناسیم. او از ساده‌ترین طبقه اجتماعی برآمد و با عشق شدید مردم به جلال سلطانی رسید. او انسانی نیک بود که نیکوتر می‌شد. او جاودانه است و به اعتقاد من نام گلپا خودش به تنهایی اعتبار است که نیازی به هیچ لقبی ندارد. به اعتقاد من امثال گلپا به این موسیقی اعتبار می‌دهند و یادمان نرود که در هنر موسیقی سنت همیشه غالب و اصالت همواره روح است. روح بدون تاریخ است و به نظرم گلپا چنین شخصیتی داشت که سنت آواز را زیر و رو کرد و از نو ساخت.

این پژوهشگر موسیقی ایرانی تصریح کرد: باید از مرحوم گلپایگانی ساده‌زیستی و مردم‌داری را بیاموزیم که همواره به پای‌بندی بر اصول پافشاری می‌کرد. او بدون کوچکترین عوام‌فریبی خود را میان مردم جاودانه کرد. او در انتخاب اشعارش همواره عشق و میهن‌پرستی را مدنظر قرار می‌داد و محتوای اشعارش را با تمام احساسات می‌خواند. او هیچ واژه‌ای را بی‌تفاوت نمی‌خواند. به افتخارش دست بزنید.

پس از صحبت‌های میرعلی‌نقی، محمد معتمدی خواننده موسیقی ایرانی نیز یکی از قطعات مرحوم گلپایگانی را برای حاضران در مراسم اجرا کرد.

حسین خواجه امیری (ایرج) هم در این مراسم ضمن عرض تسلیت به مناسبت درگذشت اکبر گلپایگانی گفت: من و اکبر جزو خوانندگانی بودیم که کارمان خوب بود. او خواننده ‌ی بود که بسیار خوب می‌خواند و با صدای گرمی که داشت شعرهای خوبی را هم می‌خواند و من بسیار خوشحالم از دوستی با این هنرمند بزرگ.

وی در بخش پایانی صحبت‌های خود به اجرای یک قطعه آوازی پرداخت. پس از صحبت‌های وی سالار عقیلی هم به اجرای قطعه دیگری پرداخت.

گیتا گرایلی برادرزاده همسر مرحوم گلپایگانی هم به نمایندگی از خانواده این هنرمند پیشگام متنی را در تجلیل از علاقه‌مندان این خواننده قرائت کرد.

مراسم یادبود مرحوم گلپایگانی روز پنجشنبه از ساعت ۱۷ تا ۱۹ در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می‌شود.

محمد گلریز خواننده و برادر مرحوم گلپایگانی هم در پایان مراسم ضمن قدرداتی از حضور پرشور مردم در مراسم تشییع پیکر برادرش توضیح داد: آقای گلپایگانی یکی از ارادتمندان مولا علی بود که من به جهت این عرض ارادت قطعاتی را با این مضمون می‌خوانم.

اکبر گلپایگانی ملقب به گلپا از خوانندگان شاخص موسیقی ایرانی بعد از مدت‌ها بیماری در سن ۹۰ سالگی دار فانی را وداع گفت.

اکبر گلپایگانی دهم بهمن سال ۱۳۱۲ در تهران متولد شد. این هنرمند در سال ۱۳۱۸ بود که پس از ورود به دبستان فرهنگ به عنوان قاری قرآن مدرسه برگزیده شد و از این پس بود که به فراگیری مقدمات آواز و خوانندگی موسیقی ایرانی پرداخت.

وی در سال ۱۳۲۶ پس از تلمذ از محضر پدرش نخستین تجربه حضور در یک ارکستر و گروه کر را کسب کرد و در سال ۱۳۲۷ در انجمن موسیقی مدرسه نظام عضو شد. این هنرمند از سال ۱۳۲۸ به بعد با هنرمندان سرشناسِ موسیقی آشنا شد و آموزش را زیر نظر آنها آغاز کرد.

از جمله استادان اکبر گلپایگانی می‌توان به هنرمندانی همچون حسن یکرنگی، نور علی برومند، اسماعیل قهرمانی، ابوالحسن صبا، یوسف فروتن، محمد ایرانی مجرد، عبدالله دوامی، ادیب خوانساری، حسین طاهرزاده و سلیمان امیر قاسمی اشاره کرد.

این هنرمند پیشگام موسیقی ایرانی که از او به عنوان مرد حنجره طلایی موسیقی ایرانی یاد می‌شود، در سال ۱۳۳۵ به دعوت سازمان یونسکو با همراهی نورعلی برومند و علی اصغر بهاری برای اجرای آواز و موسیقی ایرانی برنامه‌ای را اجرا می‌کند.

«موی سپید»، «مست عشق»، «عقیق»، «دل ای دل»، «بزم عاشقان»، «روی برگی بنویس عشق»، «چرا عاشق نباشم»، «قدر محبت» از جمله آثاری است که در قالب آلبوم علاوه بر کنسرت و اجراهای زنده از اکبر گلپایگانی پیش روی مخاطبان قرار گرفته است.